کلمه «شیء»، در عبارت اینترنت اشیاء، می‌ توانند به طیف گسترده‌ای از دستگاه‌ها مانند ایمپلنت نظارت بر قلب، فرستنده زیست تراشه در حیوانات مزرعه، حلزون‌ های الکتریکی در آب‌ های ساحلی،خودرو‌ها با سنسورها، دستگاه‌‌های تجزیه و تحلیل دی ان ای برای نظارت بر محیط زیست، مواد غذایی، پاتوژن، یا دستگاه‌ های عملیات میدانی که به آتش‌نشانان در عملیات جستجو و نجات کمک می‌ کند، تعبیر شود.

این دستگاه‌ها اطلاعات مفید را با کمک فناوری‌های مختلف موجود جمع‌آوری می‌کنند سپس به صورت خودکار داده‌ ها را بین دستگاه‌ های دیگر به جریان می‌ اندازند.

یک دستگاه اینترنت اشیا می‌تواند عروسک کودکان و یا به جدیت و پیچیدگی یک کامیون بدون راننده باشد.

نمونه بازار های کنونی اتوماسیون خانگی  عبارتند از دستگاه‌ های خانه‌ های هوشمند ، مانند کنترل و اتوماسیون روشنایی، گرمایشی (مانند ترموستات هوشمند)، تهویه، سیستم‌ های تهویه مطبوع و لوازم خانگی از قبیل ماشین لباسشویی/ خشک کن، جاروبرقی روباتیک، تصفیه هوا، اجاق گاز، یخچال/ فریزر یخ کننده که با استفاده از وای فای برای نظارت از راه دور به کار می‌ رود.

در حال حاضر عموما اینترنت اشیا (IOT) با مفهوم اینترنت همه چیز (Internet of Everything | IOE) دچار هم‌پوشانی ، اشتباه و تداخل می‌شود.

اینترنت اشیا (IOT) و ارتباطات ماشین با ماشین  (Machine to Machine Communication | M2M) زیرمجموعه‌هایی از اینترنت همه چیز (IOE) محسوب می‌شوند.

 

امنیت اینترنت اشیا

اخیراً، علی‌رغم تحقیقات اینترنت اشیا و امنیت آن، حملات مختلفی معرفی می‌شود که فضای این مفهوم و فناوری‌های مرتبط با آن را درگیر کرده‌است و این نشان می‌دهد که فناوری به پرتگاه بسیار پیچیده‌ای نزدیک شده‌ است ، بنابراین نیاز است اندکی به عقب بازگردیم -زمانیکه این فناوری‌های مؤثر بر زندگی بشر، در حال توسعه بودند و به سمت ابعاد خوبی از فناوری تمایل داشتند- و امنیت را در هر سطحی بازتعریف کنیم. اگرچه این مسائل به خاطر اجبار های نظارتی در حال تغییر است اما با این حال تأیید مراکز دولتی به معنای امنیت نخواهد بود. مسئله امنیت در اینترنت اشیاء را می‌ توان مهم‌ترین چالش توسعه این فناوری در نظر گرفت. در این رابطه استاندارد های مختلفی در حال توسعه است ولی همچنان نیازمندی‌ های امنیتی اینترنت اشیاء و حتی مخاطرات آن به خوبی شناسایی و تحلیل نشده‌ است.با بررسی مقالات و کتاب‌ هایی که در حوزه امنیت اینترنت اشیاء ارائه شده‌ اند، می‌ توان دریافت که امنیت باید در تمام سطوح بسته‌ ها و سرویس‌ ها نیز در نظر گرفته شود؛ بنابراین در تمام مراحل توسعه سیستم، ویژگی‌ های امنیتی وجود خواهند داشت. به این نوع توسعه امنیت، رویکرد «دفاع- در-عمق» گفته می‌ شود. این رویکرد به سازمان‌ ها و شرکت‌ ها اجازه می‌ دهد تا با درگیر کردن مهاجمین به صورت لایه به لایه، زمان بیشتری برای دفاع از منابع خود داشته باشند.